indira gandhi short biography in telugu

• ఎన్నిక‌లు 2024
• రాబోయే ఎన్నిక‌లు
• ఎన్నికల వార్తలు
• లోక్ స‌భ ఎన్నిక‌లు

ఇందిరా గాంధీ

దేశాన్ని నడిపించిన చరిష్మా గల, వివాదస్పద రాజకీయ నాయకులలో ఇందిరా గాంధీ అగ్రగణ్యులు. 1966-1977 వరకు మళ్ళీ 1980 లో నుంచి 1984 లో ఆమె కన్నుమూసేంత వరకు దేశ ప్రధాన మంత్రిగా పని చేశారు.

• ఆంధ్రప్రదేశ్
• అరుణాచల్ ప్రదేశ్
• ఛత్తీస్‌గఢ్
• హిమాచల్ ప్రదేశ్
• జమ్ము & కాశ్మీర్
• మధ్యప్రదేశ్
• పాండిచ్చేరి
• ఉత్తరప్రదేశ్
• పశ్చిమబెంగాల్
• Aam Aadmi Party
• All India Anna Dravida Munnetra Kazhagam
• All India Majlis-e-ittehadul Muslimeen
• All India Majlis-e-ittehadul Muslimoon
• All India Trinamool Congress
• Apna Dal (soneylal)
• Bahujan Samaj Party
• Bharatiya Janta Party
• Bhartiya Jagaran Party
• Biju Janata Dal
• Communist Party Of India (marxist)
• Dravida Munetra Kazhagam
• Independent
• Indian National Congress
• Indian National Lok Dal
• Jammu & Kashmir National Conference
• Jammu & Kashmir Peoples Democratic Party
• Janata Dal (samajwadi)
• Janata Dal (united)
• Jharkhand Mukti Morcha
• Lok Jan Shakti Party
• Makkal Needhi Maiam
• Mizo National Front
• Nationalist Congress Party
• Nationalist Democratic Progressive Party
• Pattali Makkal Katchi
• Rashtriya Janata Dal
• Rashtriya Lok Dal
• Rashtriya Lok Samta Party
• Samajwadi Party
• Shiromani Akali Dal
• Sikkim Democratic Front
• Telangana Rashtra Samithi
• Yuvajana Sramika Rythu Congress Party

Quick Links

ఇందిరా గాంధీ బయోగ్రఫీ (జీవిత చరిత్ర), ఇందిరా గాంధీ వ్యక్తిగత జీవితం, ఇందిరా గాంధీ రాజకీయ జీవితం, ఇందిరా గాంధీ సాధించిన విజయాలు, ఇందిరా గాంధీ సంబంధించి ఆసక్తికరమైన విషయాలు.

• ఇందిరా గాంధీ ఆస్తులు

దేశాన్ని నడిపించిన చరిష్మా గల, వివాదస్పద రాజకీయ నాయకులలో ఇందిరా గాంధీ అగ్రగణ్యులు. 1966-1977 వరకు మళ్ళీ 1980 లో నుంచి 1984 లో ఆమె కన్నుమూసేంత వరకు దేశ ప్రధాన మంత్రిగా పని చేశారు. దేశ తొలి ప్రధాని జవహర్ లాల్ నెహ్రూ కుమార్తెగా ఆమె బాల్యం ఒంటరితనంతో విషాదభరితంగా సాగింది. చిన్న వయసులోనే ఆమె తల్లిని కోల్పోయారు. స్వతంత్ర ఉద్యమ సమయంలో నెహ్రు ఆమెను తరచుగా గదిలో ఉంచేవారు. ఆమె విద్యాభ్యాసం వివిధ బోర్డింగ్ స్కూళ్లలో సాగింది. 1942 లో ఫిరోజ్ గాంధీని పెళ్లాడారు. తన తండ్రి మరణానంతరం రాజకీయాల్లోకి వచ్చారు. నెహ్రు అనంతరం పార్టీలో ఎదిగి, లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి హయాంలో సమాచార, ప్రసారాల శాఖ మంత్రి అయ్యారు. పార్టీ మద్దతుతో 1996 లో ఆమె దేశ ప్రధాని అయ్యారు. పార్టీలో ఆమె సర్దుకుపోయే ధోరణిలో ఉంటారని పార్టీ సభ్యులు భావించినప్పటికీ, వాళ్ళ అంచనాలకు విరుద్దంగా, వారు వ్యతిరేకించినప్పటికీ బ్యాంకులను జాతీయం చేశారు. పార్టీలోని పలువురు ఆమెను పార్టీ నాయకురాలిగా తోసిపుచ్చినప్పటికీ, వాళ్లపై ప్రతీసారి పైచేయి సాధించి అధికారంలోకి వచ్చారు. ప్రధానిగా ఆమె హయాంలో అవినీతి ఆరోపణలు మరియు నిరంకుశ పాలనతో అత్యవసర పరిస్థితి విధించడంతో ఆమె సంకీర్ణ కూటమికి అధికారం అప్పగించాల్సి వచ్చింది. అయితే ప్రతికూల భావనలను బద్ధలు కొడుతూ 1980 లో ఆమె మరోసారి అధికారంలోకి వచ్చారు. అయితే ప్రధానిగా ఆమె తీసుకున్న కొన్ని కఠిన నిర్ణయాలు ఆమె మరణానికి కారణమయ్యాయి. ఆపరేషన్ బ్లూ స్టార్ పేరిట వందల మంది సిక్కులను చంపటం, వేలాది శరణార్థులకు వోట్ హక్కులు కల్పించటం, నెల్లి మారణఖండ వంటి ఘటనలు ఆమె హయాంలో చోటు చేసుకోవడంతో 1984 లో ఆమె దారుణ హత్యకు గురయ్యారు.

ఇందిరా గాంధీ నికర ఆస్తులు

• 1980 జనవరి నుంచి కేంద్ర రక్షణ శాఖా మంత్రిగానూ సేవలందించారు.
• మార్చ్ 1971 నుంచి కేంద్ర సమాచార, ప్రసార శాఖా మంత్రిగా పని చేశారు.
• జూన్ 1970 నుంచి నవంబర్ 1973 వరకు కేంద్ర హోం వ్యవహారాల శాఖా మంత్రిగా పని చేశారు.
• జులై 16, 1969 నుంచి జూన్ 26, 1970 వరకు కేంద్ర ఆర్ధిక శాఖా మంత్రిగానూ సేవలందించారు.
• ప్రధాని పదవితో పాటు 1967 సెప్టెంబర్ నుంచి మార్చ్ , 1977 వరకు ; మళ్ళీ జూన్, 1972- మార్చ్ 1977 వరకు ; 1980 జనవరి నుంచి కేంద్ర అణు విద్యుత్, అంతరిక్ష మంత్రిగా పని చేశారు. సెప్టెంబర్ 5, 1967 నుంచి ఫిబ్రవరి 14, 1969 వరకు కేంద్ర విదేశీ వ్యవహారాల శాఖా మంత్రిగా సేవలందించారు.
• 1996 జనవరి నుంచి మార్చ్ 1977 వరకు మళ్లి జనవరి 14, 1980 నుంచి 1984 వరకు ప్రధానిగా పని చేశారు. దీంతోపాటు 1966-77 మధ్య ప్రణాళిక సంఘం చైర్మన్ గా సేవలందించారు.
• రాజ్యసభ సభ్యురాలిగా ఎన్నికై , కేంద్ర సమాచార, ప్రసార శాఖా మంత్రి అయ్యారు.
• కాంగ్రెస్ వర్కింగ్ కమిటీ, పార్టీ కేంద్ర ఎన్నికల కమిటీల్లో సభ్యురాలిగా నియమితులయ్యారు.

Disclaimer: The information provided on this page is sourced from various publicly available platforms including https://en.wikipedia.org/ , https://sansad.in/ls , https://sansad.in/rs , https://pib.gov.in/ , https://affidavit.eci.gov.in/ and the official websites of state assemblies respectively. While we make every effort to maintain the accuracy, comprehensiveness and timeliness of the information provided, we cannot guarantee the absolute accuracy or reliability of the content. The data presented here has been compiled without consideration of the objectives or opinions of individuals who may access it.

భారత్‌లో పేరుగాంచిన నాయకులు

• యోగి ఆదిత్యనాథ్
• నిర్మ‌లా సీతారామ‌న్
• నితీష్ కుమార్
• నరేంద్ర మోడీ
• నారా చంద్రబాబు నాయుడు
• న‌వీన్ ప‌ట్నాయక్
• సోనియా గాంధీ
• సుబ్ర‌మ‌ణియ‌ణ్‌ స్వామి
• భూపేష్ బాఘేల్
• గులాం న‌బీ ఆజాద్
• అస‌దుద్దీన్ ఓవైసీ
• అఖిలేశ్ యాద‌వ్
• అరవింద్ కేజ్రీవాల్
• శివ‌రాజ్ సింగ్ చౌహాన్‌
• మెహబూబా ముఫ్తీ
• మ‌నోహ‌ర్ లాల్ ఖ‌ట్ట‌ర్
• మ‌మ‌తా బెన‌ర్జీ
• ఉద్ధ‌వ్ థాక‌రే
• క‌ల్వ‌కుంట్ల చంద్ర‌శేఖ‌ర్ రావు
• రాహుల్ గాంధీ
• రాజ్ నాథ్ సింగ్
• బీ ఎస్ య‌డ్యూర‌ప్ప
• దేవేంద్ర ఫ‌డ్న‌వీస్
• తేజ‌స్వీ ప్ర‌సాద్ యాద‌వ్
• హెచ్ డీ కుమార స్వామి
• పినరయి విజయన్
• ప్రియాంక గాంధీ వాద్రా
• ఎం కే స్టాలిన్
• వై ఎస్ జ‌గ‌న్ మోహన్ రెడ్డి

• Don't Block
• Block for 8 hours
• Block for 12 hours
• Block for 24 hours
• Dont send alerts during 1 am 2 am 3 am 4 am 5 am 6 am 7 am 8 am 9 am 10 am 11 am 12 pm 1 pm 2 pm 3 pm 4 pm 5 pm 6 pm 7 pm 8 pm 9 pm 10 pm 11 pm 12 am to 1 am 2 am 3 am 4 am 5 am 6 am 7 am 8 am 9 am 10 am 11 am 12 pm 1 pm 2 pm 3 pm 4 pm 5 pm 6 pm 7 pm 8 pm 9 pm 10 pm 11 pm 12 am
• Don't block

• Click on the Menu icon of the browser, it opens up a list of options.
• Click on the “Options ”, it opens up the settings page,
• Here click on the “Privacy & Security” options listed on the left hand side of the page.
• Scroll down the page to the “Permission” section .
• Here click on the “Settings” tab of the Notification option.
• A pop up will open with all listed sites, select the option “ALLOW“, for the respective site under the status head to allow the notification.
• Once the changes is done, click on the “Save Changes” option to save the changes.

• తాజా స‌మాచారం
• మీడియా కవరేజి
• మన్ కీ బాత్’ (మనసు లో మాట)
• ప్ర‌ధాన‌మంత్రి సందేశం
• పార‌ద‌ర్శ‌క‌తే ల‌క్ష్యం
• సమాచార హక్కు (ఆర్టిఐ)
• అధికారుల జాబితా (పిఎంఓ)
• ప్రధాన మంత్రి ఇంటర్ వ్యూలు
• ప్ర‌ధాన‌మంత్రి జాతీయ స‌హాయ నిధి
• జాతీయ రక్షణ నిధి
• పిఎం కేర్స్ ఫండ్ గురించి
• అంతర్జాతీయ సందర్శనలు
• దేశీయ సందర్శనలు
• ప్రధాన మంత్రి ని గురించి తెలుసుకోండి
• మాజీ ప్ర‌ధాన‌మంత్రులు
• ఒక సంవత్సరం
• రెండు సంవత్సరాలు
• మూడు సంవత్సరాలు
• నాలుగు సంవత్సరాలు
• దృశ్య మాలిక‌
• ప్రసంగాలు/ తాజా సంఘటనలు
• ప్రసంగ పాఠాలు
• ప్రధాన మంత్రి ఉపన్యాసాలు (వీడియోలు)
• ఇన్ఫోగ్రాఫిక్ లు & కోట్స్
• స్టాల్వార్ట్స్ (దిగ్గజాలు )
• సామాజిక మాధ్య‌మాల స‌మాచారం
• గౌర‌వ‌నీయులైన ప్ర‌ధానమంత్రితో సంభాషించండి
• ఈ-పుస్తకాలు
• కేంద్ర మంత్రివర్గ సభ్యుల మంత్రిత్వ శాఖలు
• పిఎమ్ఒ మొబైల్ యాప్ ను డౌన్ లోడ్ చేసుకోగలరు

శ్రీమ‌తి ఇందిరాగాంధీ

అత్యంత ప్ర‌ఖ్యాతిగాంచిన కుటుంబంలో 1917 న‌వంబ‌ర్ 19న జ‌న్మించిన శ్రీమ‌తి ఇందిరాగాంధీ స్వ‌తంత్య్ర భార‌త తొలి ప్ర‌ధాని పండిట్‌ జ‌వ‌హ‌ర్‌లాల్ నెహ్రూ కుమార్తె. ఇకోలే నౌవెల్, బెక్స్ (స్విట్జ‌ర్లాండ్‌) ఇకోలే ఇంట‌ర్నేష‌న‌ల్ – జెనీవా, ప్యూపుల్స్ ఓన్ స్కూల్ – పూనె, బొంబే, బాడ్మింట‌న్ స్కూల్ – బ్రిస్ట‌ల్‌, విశ్వ‌భార‌తి, శాంతినికేత‌న్‌, సోమ‌ర్ విల్ కాలేజ్ – ఆక్స్‌ ఫ‌ర్డ్ వంటి ప్ర‌ముఖ విద్యాసంస్థ‌ల్లో ఆమె చ‌దువుకున్నారు. అనేక అంత‌ర్జాతీయ విశ్వ‌విద్యాల‌యాల నుంచి గౌర‌వ డాక్ట‌రేట్ డిగ్రీలు పొందారు. ప్ర‌ముఖ విద్యా సంస్థ‌ల నుంచి విద్య‌ను అభ్య‌సించిన నేప‌థ్యం క‌లిగిన ఇందిరాగాంధీ కొలంబియా యూనివ‌ర్శిటీ నుంచి విశిష్ట ప్ర‌శంసా ప‌త్రం అందుకున్నారు. సాతంత్య్ర పోరాటంలో ఇందిరాగాంధీ చురుకుగా పాల్గొన్నారు. బాల్యంలో ఆమె ‘బాల్ చ‌ర‌ఖా సంఘ్’ స్థాపించారు. 1930లో స‌హాయ నిరాక‌ర‌ణ ఉద్య‌మంలో కాంగ్రెస్ పార్టీకి స‌హాయంగా ఉండేందుకు పిల్ల‌ల‌తో క‌ల‌సి ‘వాన‌ర్‌ సేన’ ఏర్పాటుచేశారు. 1942 సెప్టెంబ‌ర్‌లో జైలుకు వెళ్ళారు. 1947లో ఢిల్లీలో అల్ల‌ర్ల‌కు గురైన ప్రాంతాల్లో సేవా కార్య‌క్ర‌మాల‌కు నాయ‌క‌త్వం వ‌హించారు.

ఇందిరాగాంధీ 1942 మార్చి 26న ఫిరోజ్‌గాంధీని వివాహ‌మాడారు. ఆమెకు ఇద్ద‌రు కుమారులు. 1955లో కాంగ్రెస్ వ‌ర్కింగ్ క‌మిటీ, పార్టీ ఎన్నిక‌ల క‌మిటీల‌లో స‌భ్యురాలిగా నియ‌మితుల‌య్యారు. 1958లో కాంగ్రెస్ కేంద్ర పార్ల‌మెంట‌రీ బోర్డు స‌భ్యురాలిగా నియ‌మితుల‌య్యారు. ఏఐసిసి జాతీయ స‌మ‌గ్ర‌తా మండ‌లి ఛైర్ ప‌ర్స‌న్‌గాను, 1956లో అఖిల భార‌త యువ‌జ‌న కాంగ్రెస్ ప్రెసిడెంట్‌గాను ప‌నిచేశారు. 1959లో భార‌త జాతీయ కాంగ్రెస్ అధ్య‌క్ష ప‌ద‌విని చేప‌ట్టి 1960 వ‌ర‌కు ఆ ప‌ద‌విలో కొన‌సాగారు. 1978లో మ‌ళ్ళీ అదే ప‌ద‌విని చేప‌ట్టారు.

1964 నుంచి 1966 వ‌ర‌కు స‌మాచార ప్ర‌సార శాఖ మంత్రిగా ఉన్నారు. 1966 జ‌న‌వ‌రి నుంచి 1977 మార్చి వ‌ర‌కు భార‌త అత్యున్న‌త ప్ర‌ధాన‌మంత్రి ప‌ద‌విని అలంక‌రించారు. ఇదే కాలంలో 1967 సెప్టెంబ‌ర్ నుంచి 1977 మార్చి వ‌ర‌కు అణు ఇంధ‌న శాఖ మంత్రిగా ప‌నిచేశారు. 1967 సెప్టెంబ‌ర్ 5 నుంచి 1969 ఫిబ్ర‌వ‌రి 14 వ‌ర‌కు విదేశీ వ్య‌వ‌హారాల మంత్రిగా అద‌న‌పు బాధ్య‌త‌లు నిర్వ‌హించారు. 1970 జూన్ నుంచి 1973 న‌వంబ‌ర్ వ‌ర‌కు హోం మంత్రిత్వ‌శాఖ‌కు నాయ‌క‌త్వం వ‌హించారు. 1972 జూన్ నుంచి 1977 మార్చి వ‌ర‌కు అంత‌రిక్ష వ్య‌వ‌హారాల మంత్రిగా ప‌నిచేశారు. 1980 జ‌న‌వ‌రి నుంచి ప్ర‌ణాళికా సంఘం ఛైర్ ప‌ర్స‌న్‌గా వ్య‌వ‌హ‌రించారు. 1980 జ‌న‌వ‌రి 14న మ‌ళ్ళీ ప్ర‌ధాన‌మంత్రి ప‌ద‌విని చేప‌ట్టారు.

పెద్ద సంఖ్య సంఘాలు, సంస్థ‌ల‌తో శ్రీ‌మ‌తి ఇందిరాగాంధీకి సంబంధం ఉంది. క‌మ‌లా నెహ్రూ మెమోరియ‌ల్ హాస్పిట‌ల్‌, గాంధీ స్మార‌క నిధి, క‌స్తూర్బా గాంధీ మెమోరియ‌ల్ ట్ర‌స్టుతో ఆమెకు సంబంధం ఉంది. స్వ‌రాజ్ భ‌వ‌న్ ట్ర‌స్టుకు ఛైర్ ప‌ర్స‌న్‌గా ప‌నిచేశారు. 1950లో బాల్ స‌హ‌యోగ్‌, బాల్ భ‌వ‌న్ బోర్డు, చిల్డ్ర‌న్స్ నేష‌న‌ల్ మ్యూజియం కార్య‌క‌లాపాల్లో చురుగ్గా పాల్గొన్నారు. అల్హాబాద్ క‌మ‌లా నెహ్రూ విద్యాలయాన్ని ప్రారంభించారు. 1966-77 మ‌ధ్య జ‌వ‌హ‌ర్‌లాల్ నెహ్రూ యూనివ‌ర్శిటీ, నార్త్ ఇస్ట్ర‌న్ వంటి కొన్ని పెద్ద సంస్థ‌లతో క‌లిసి ప‌నిచేశారు. ఢిల్లీ యూనివ‌ర్శిటీ కోర్టు స‌భ్యురాలిగాను, యునెస్కోకు (1960-64) భార‌త ప్ర‌తినిధివ‌ర్గం స‌భ్యురాలిగాను, 1960-64లో యునెస్కో కార్య‌వ‌ర్గ మండ‌లి స‌భ్యురాలిగాను, 1962లో నేష‌న‌ల్ డిఫెన్స్ కాలేజ్ స‌భ్యురాలిగాను వ్య‌వ‌హ‌రించారు. సంగీత‌, నాట‌క అకాడ‌మీ, జాతీయ స‌మ‌గ్ర‌తా మండ‌లి, హిమాల‌య ప‌ర్వ‌తారోహ‌ణ సంస్థ‌, ద‌క్షిణ భార‌త హిందీ ప్ర‌చార స‌భ‌, నెహ్రూ మెమోరియ‌ల్ మ్యూజియం, లైబ్ర‌రీ సొసైటీ – జ‌వ‌హ‌ర్‌లాల్ నెహ్రూ మెమోరియ‌ల్ ఫండ్ తో కూడా ఆమెకు సంబంధముంది.

1964 ఆగ‌స్టులో రాజ్య‌స‌భ‌కు ఎన్నికైన శ్రీ‌మ‌తి ఇందిరాగాంధీ 1967 ఫిబ్ర‌వ‌రి వ‌ర‌కు ప‌నిచేశారు. నాలుగు, ఐదు, ఆరు లోక్‌స‌భ‌లో ఆమె స‌భ్యురాలిగా ఉన్నారు. ఏడ‌వ 1980లో లోక్ స‌భ‌కు ఆమె రాయ్ బ‌రేలీ (ఉత్త‌ర‌ప్ర‌దేశ్‌), మెద‌క్ (ఆంధ్ర‌ప్ర‌దేశ్‌) నుంచి ఎన్నిక‌య్యారు. త‌రువాత మెద‌క్ స్థానాన్ని ఉంచుకుని రాయ్ బ‌రేలీ స్థానాన్ని వ‌దులుకున్నారు. 1967-77లోను తిరిగి 1980లోను కాంగ్రెస్ పార్ల‌మెంట‌రీ పార్టీ నేత‌గా ఎన్నిక‌య్యారు.

విభిన్న‌మైన విస్తృతాంశాల ప‌ట్ల ఆస‌క్తి క‌లిగిన ఇందిరాగాంధీ జీవితం ప‌ట్ల స‌మ‌గ్ర దృక్ప‌థం క‌లిగి ఉండేవారు. కార్య‌క‌లాపాలు, వివిధ ర‌కాల ఆస‌క్తుల‌ను వేరువేరుగా కాక మొత్తంగా రంగ‌రించి ఆచ‌రించ‌డంలో త‌నదైన ప్ర‌త్యేక‌త‌ను ఇందిరాగాంధీ చాటుకున్నారు.

శ్రీ‌మ‌తి ఇందిరాగాంధీ ఎన్నో విజ‌యాలు అందుకున్నారు. 1972లో భార‌త ర‌త్న పుర‌స్కారాన్ని స్వీక‌రించారు. మెక్సిక‌న్ అకాడ‌మీ అవార్డు ఫ‌ర్ లిబ‌రేష‌న్ ఆఫ్ బంగ్లాదేశ్ (1972), ఎఫ్ఏఓ రెండ‌వ వార్షిక మెడ‌ల్ 1973, న‌గ‌రి ప్ర‌చారిణీ స‌భకు చెందిన సాహిత్య వాచ‌స్ప‌తి (హిందీ) అవార్డు (1976) అందుకున్నారు. 1953లో అమెరికాకు చెందిన మ‌ద‌ర్స్ అవార్డును స్వీక‌రించారు. దౌత్య‌వేత్త‌గా అందించిన సేవ‌ల‌కు గాను ‘ఇసిబెల్లా డి ఎస్టే అవార్డు ఆఫ్ ఇట‌లీ’ని, ఏల్ యూనివ‌ర్శిటీకి చెందిన హాలెండ్ మెమోరియ‌ల్ ప్రైజ్‌ను అందుకున్నారు. 1967, 1968 సంవ‌త్స‌రాల్లో వ‌రుస‌గా రెండుసార్లు ఫ్రెంచ్ ఇన్‌స్టిట్యూట్ ఆఫ్ ప‌బ్లిక్ ఒపీనియ‌న్ స‌ర్వేలో అత్యంత అభిమాన మ‌హిళ‌గా అవార్డు అందుకున్నారు. 1971 అమెరికాలోని ప్ర‌త్యేక గ్యాల‌ప్ పోల్ స‌ర్వేలో ప్ర‌పంచ అత్యంత అభిమాన నేత‌గా గౌర‌వం అందుకున్నారు. జంతు సంర‌క్ష‌ణ‌కు చేసిన కృషికిగాను 1971లో అర్జెంటీనా సొసైటీ ఆమెకు గౌర‌వ డిప్లొమా ప్ర‌దానం చేసింది.

ఇందిరాగాంధీ ప్ర‌ముఖ ర‌చ‌న‌ల్లో ‘ఇయ‌ర్స్ ఆఫ్ ఛాలెంజ్’ (1966 – 69) , ‘ఇయ‌ర్స్ ఆఫ్ ఎన్డీవ‌ర్’ (1969 – 72), ‘ఇండియా’ (లండ‌న్‌) (1975), ఇండే లాస‌న్నే(1979) మొద‌లైన‌వి ఉన్నాయి. ఇంకా అసంఖ్యాక‌మైన సంక‌ల‌నాలు, ప్ర‌సంగాలు, ర‌చ‌న‌లు వెలువ‌రించారు. భార‌త‌దేశంతోపాటు ప్ర‌పంచంలోని అనేక ప్రాంతాల్లో విస్తృతంగా ప‌ర్య‌టించారు. పొరుగు దేశాలైన ఆఫ్ఘ‌నిస్థాన్, బంగ్లాదేశ్‌, భూటాన్‌, బ‌ర్మా, చైనా, నేపాల్‌, శ్రీ‌లంక దేశాల‌ను సంద‌ర్శించారు. ఫ్రాన్స్‌, జ‌ర్మ‌న్ డెమోక్ర‌టిక్ రిప‌బ్లిక్‌, ఫెడ‌ర‌ల్ రిప‌బ్లిక్ ఆఫ్ జ‌ర్మ‌నీ, గుయాన్‌, హంగేరీ, ఇరాన్‌, ఇరాక్‌, ఇట‌లీ వంటి దేశాల్లో అధికార ప‌ర్య‌ట‌న‌లు జ‌రిపారు. అల్జీరియా, అర్జెంటీనా, ఆస్ట్రేలియా, ఆస్ట్రియా, బెల్జియం, బ్రెజిల్‌, బ‌ల్గేరియా, కెన‌డా, చిలీ, చెకొస్ల‌వాకియా, బొలివియా, ఈజిప్ట్ దేశాల‌ను కూడా సంద‌ర్శించారు. ఇండోనేషియా, జ‌పాన్‌, జ‌మైకా, కెన్యా, మ‌లేషియా, మారిష‌స్‌, మెక్సికో, నెద‌ర్లాండ్స్‌, న్యూజిలాండ్, నైజీరియా, ఒమ‌న్‌, పోలెండ్, రుమేనియా, సింగ‌పూర్, స్విట్జ‌ర్లాండ్‌, సిరియా, స్వీడ‌న్‌, టాంజేనియా, థాయ్‌లాండ్ ట్రినిడాడ్‌-టొబాగో, యునైటెడ్ అర‌బ్ ఎమిరేట్స్‌, బ్రిట‌న్‌, అమెరికా, ర‌ష్యా, ఉరుగ్వే, వెనెజులా, యుగొస్లావియా, జాంబియా, జింబాబ్వే మొద‌లైన అనేక యురోపియ‌న్‌, అమెరిక‌న్, ఆసియ‌న్ దేశాల్లో కూడా ఇందిరాగాంధీ ప‌ర్య‌టించారు. ఐక్య‌రాజ్య‌స‌మితి ప్ర‌ధాన కార్యాల‌యాన్ని కూడా సంద‌ర్శించారు.

ప్రధాన మంత్రిని గురించి తెలుసుకోండి

విశిష్ట‌మైన ల‌క్ష‌ణాలు, అంకిత‌భావం, దృఢ సంక‌ల్పం క‌లిగిన న‌రేంద్ర‌మోడీ కోట్లాది మంది భార‌తీయుల జీవితాల్లోకి ఆశా కిర‌ణంగా వ‌చ్చారు.

• TN Navbharat

telugu news

భారత ఉక్కు మహిళ ఇందిరా గాంధీ.. ఆమె రూటే సెపరేట్..

Updated Oct 27, 2023, 22:22 IST

Indira Gandhi

కేశంపేట పోలీసు స్టేషన్‌కు హరీష్ రావు తరలింపు.. స్టేషన్ బయట తీవ్ర ఉద్రిక్తత..

ఇంట్రెస్టింగ్ పాలిటిక్స్: సీఎం చంద్రబాబుతో తెలంగాణ మంత్రి ఉత్తమ్ కుమార్ రెడ్డి దంపతుల భేటీ

పవన్ కల్యాణ్‌కు సెంటిమెంట్ భయం?: విజయవాడ క్యాంపు కార్యాలయానికి ఓ దండం..ఇంటినే క్యాంప్ ఆఫీసుగా మార్చుకోనున్న జనసేనాని

తెలంగాణ అభిమానులు 10,000 మంది తరలిరండి..: హరీష్ రావు పిలుపు

చంద్రుడు రానీయడు..పవనుడు చేరదీయడు: బాలినేని పయనమెటు? మార్గం ఇదేనా...?

ఎంఎస్ఎంఈకి క్రెడిట్ గ్యారంటీకి రూ.100కోట్లు: వ్యాపార వేత్తలకు సీఎం చంద్రబాబు తీపికబురు

Sitaram Yechury: అంత్యక్రియలు లేవు.. సీతారాం ఏచూరి పార్థివదేహాన్ని ఏం చేయనున్నారంటే..

మందుబాబులకు బ్యాడ్ న్యూస్.. హైదరాబాద్‌లో రెండు రోజులు వైన్ షాప్‌లు బంద్.. వివరాలు ఇవే..

Telugu News, తెలుగు వార్తలు, Telugu Breaking News, Latest Telugu News మరిన్ని చూడండి

​నేడు సచివాలయంకు సీఎం చంద్రబాబు...మంగళగిరిలో డిప్యూటీ సీఎం పవన్ కల్యాణ్, పిఠాపురంలో వైఎస్ జగన్..పర్యటనల పూర్తి వివరాలు ఇవే​

ఇందిరా గాంధీ యొక్క పూర్తి జీవిత చరిత్ర,Complete Biography of Indira Gandhi

ఇందిరా గాంధీ యొక్క పూర్తి  జీవిత చరిత్ర,complete biography of indira gandhi.

పుట్టిన తేదీ : 19 నవంబర్ 1917

పుట్టిన ఊరు : అలహాబాద్, ఉత్తర ప్రదేశ్

తల్లిదండ్రులు : జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ (తండ్రి) మరియు కమలా నెహ్రూ (తల్లి)

జీవిత భాగస్వామి : ఫిరోజ్ గాంధీ

పిల్లలు : రాజీవ్ గాంధీ మరియు సంజయ్ గాంధీ

విద్య : ఇంటర్నేషనల్ స్కూల్ ఆఫ్ జెనీవా, విశ్వభారతి యూనివర్సిటీ, శాంతినికేతన్; సోమర్‌విల్లే కళాశాల, ఆక్స్‌ఫర్డ్

అసోసియేషన్ : ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్

ఉద్యమం : భారత స్వాతంత్ర్య ఉద్యమం

రాజకీయ భావజాలం : రైట్ వింగ్డ్, లిబరల్

మతపరమైన అభిప్రాయాలు : హిందూమతం

ప్రచురణలు : మై ట్రూత్ (1980), ఎటర్నల్ ఇండియా (1981)

మరణించారు : 31 అక్టోబర్ 1984

మెమోరియల్: శక్తి స్థల్, న్యూఢిల్లీ

ఇందిరా గాంధీ భారతీయ రాజకీయవేత్త మరియు దేశానికి ఏకైక మహిళా ప్రధాన మంత్రి. ప్రసిద్ధ నెహ్రూ కుటుంబంలో జన్మించిన ఆమె బహుశా ఒక ప్రముఖ రాజకీయ జీవితం కోసం ఉద్దేశించబడింది. ఆమె 1966 నుండి 1977 వరకు మరియు 1980 నుండి 1984లో ఆమె హత్యకు గురయ్యే వరకు ప్రధాన మంత్రిగా పనిచేశారు. ప్రధానమంత్రిగా, అధికార కేంద్రీకరణ మరియు రాజకీయ క్రూరత్వానికి ఇందిర ప్రసిద్ధి చెందారు. ఆమె రాజకీయ జీవితం వివాదాలతో పాటు, అవినీతి, బంధుప్రీతి ఆరోపణలతో నిండిపోయింది. ఆమె 1975 నుండి 1977 వరకు భారతదేశంలో అత్యవసర పరిస్థితిని అణిచివేసారు. పంజాబ్‌లో ఆపరేషన్ బ్లూ-స్టార్‌ను నిర్వహించి, చివరికి 31 అక్టోబర్ 1984న ఆమె హత్యకు స్క్రిప్ట్‌ను రూపొందించినందుకు కూడా ఆమె విమర్శించబడింది. ఇందిరా గాంధీ ఆమెకు శాశ్వత రాజకీయ వారసత్వాన్ని మిగిల్చారు మరియు ఆమె కుటుంబం మారింది. భారతదేశంలోని అత్యంత ప్రముఖ రాజకీయ పేర్లలో ఒకటి.

బాల్యం మరియు  ప్రారంభ జీవితం

ఇందిరా గాంధీ 1917 నవంబర్ 19న అలహాబాద్‌లో కమల మరియు జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ దంపతులకు ఇందిరా నెహ్రూగా జన్మించారు. ఇందిర తండ్రి, జవహర్‌లాల్ బాగా చదువుకున్న న్యాయవాది మరియు భారత స్వాతంత్ర్య ఉద్యమంలో క్రియాశీల సభ్యుడు. ఆమె పూణే విశ్వవిద్యాలయం నుండి మెట్రిక్ ఉత్తీర్ణత సాధించి పశ్చిమ బెంగాల్‌లోని శాంతినికేతన్‌కు వెళ్ళింది. ఆమె తరువాత స్విట్జర్లాండ్ మరియు లండన్‌లోని ఆక్స్‌ఫర్డ్ విశ్వవిద్యాలయంలో చదువుకుంది. ఆ తర్వాత ఇందిర అనారోగ్యంతో బాధపడుతున్న తన తల్లితో కలిసి స్విట్జర్లాండ్‌లో కొన్ని నెలల పాటు ఉంది. 1936లో, ఆమె తల్లి కమలా నెహ్రూ క్షయవ్యాధితో మరణించిన తర్వాత, ఆమె భారతదేశానికి తిరిగి వచ్చింది. కమల మరణించే సమయానికి జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ భారత జైళ్లలో మగ్గుతున్నారు.

వివాహం & కుటుంబ జీవితం

1941లో, అతని తండ్రి అభ్యంతరాలు ఉన్నప్పటికీ, ఆమె ఫిరోజ్ గాంధీని వివాహం చేసుకుంది. 1944లో ఇందిరా రాజీవ్‌గాంధీకి జన్మనిచ్చింది, రెండేళ్ల తర్వాత సంజయ్‌గాంధీకి జన్మనిచ్చింది. 1951-52 పార్లమెంటరీ ఎన్నికల సమయంలో, ఉత్తరప్రదేశ్‌లోని రాయ్‌బరేలీ నుండి పోటీ చేసిన తన భర్త ఫిరోజ్ ప్రచారాన్ని ఇందిరా గాంధీ నిర్వహించారు. ఎంపీగా ఎన్నికైన తర్వాత ఫిరోజ్ ఢిల్లీలోని ప్రత్యేక ఇంట్లో నివసించేందుకు ఎంచుకున్నారు.

నెహ్రూ నేతృత్వంలోని ప్రభుత్వంలో అవినీతికి వ్యతిరేకంగా ఫిరోజ్ త్వరలోనే ప్రముఖ శక్తిగా మారారు. ప్రముఖ బీమా కంపెనీలు, ఆర్థిక మంత్రి టి.టి.కృష్ణమాచారి ప్రమేయం ఉన్న పెద్ద కుంభకోణాన్ని ఆయన బయటపెట్టారు. ఆర్థిక మంత్రిని ప్రధానమంత్రి జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ సన్నిహితునిగా పరిగణించేవారు. ఫిరోజ్ దేశ రాజకీయ వర్గాల్లో ప్రముఖ వ్యక్తిగా ఎదిగారు. మద్దతుదారులు మరియు సలహాదారులతో కూడిన చిన్న సమూహంతో అతను కేంద్ర ప్రభుత్వానికి సవాలు చేస్తూనే ఉన్నాడు. 8 సెప్టెంబర్ 1960న, ఫిరోజ్ పెద్ద గుండెపోటుతో మరణించాడు.

రాజకీయ వృత్తి

రాజకీయాల్లోకి ముందస్తు ప్రవేశం

నెహ్రూ కుటుంబం జాతీయ రాజకీయ కార్యకలాపాలకు కేంద్రంగా ఉన్నందున, ఇందిరా గాంధీ చిన్నప్పటి నుండి రాజకీయాలకు గురయ్యారు. అలహాబాద్‌లోని నెహ్రూ ఇంటికి తరచుగా వచ్చేవారిలో మహాత్మా గాంధీ వంటి నాయకుడు కూడా ఉన్నాడు. దేశానికి తిరిగి వచ్చిన తర్వాత ఇందిర జాతీయోద్యమం పట్ల అమితమైన ఆసక్తిని కనబరిచారు. ఆమె భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ సభ్యురాలిగా కూడా మారింది. ఇక్కడ, ఆమె జర్నలిస్టు మరియు యూత్ కాంగ్రెస్ – కాంగ్రెస్ పార్టీ యువజన విభాగం కీలక సభ్యుడు ఫిరోజ్ గాంధీని కలిశారు. స్వాతంత్ర్యం తరువాత, ఇందిరా గాంధీ తండ్రి జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ భారతదేశానికి మొదటి ప్రధానమంత్రి అయ్యారు. ఇందిరా గాంధీ తన తండ్రికి సహాయం చేయడానికి ఢిల్లీకి మారాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. ఆమె ఇద్దరు కుమారులు ఆమెతో ఉన్నారు, కానీ ఫిరోజ్ అలహాబాద్‌లోనే ఉండాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. మోతీలాల్ నెహ్రూ స్థాపించిన ‘ది నేషనల్ హెరాల్డ్’ వార్తాపత్రికకు ఎడిటర్‌గా పనిచేస్తున్నారు.

కాంగ్రెస్ అధ్యక్షురాలిగా ఇందిర

1959లో ఇందిరా గాంధీ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ పార్టీ అధ్యక్షురాలిగా ఎన్నికయ్యారు. జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ రాజకీయ సలహాదారుల్లో ఆమె ఒకరు. 1964 మే 27న జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ మరణించిన తర్వాత, ఇందిరా గాంధీ ఎన్నికల్లో పోటీ చేయాలని నిర్ణయించుకున్నారు మరియు చివరికి ఎన్నికయ్యారు. ఆమె ప్రధాన మంత్రి లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి ఆధ్వర్యంలో సమాచార మరియు ప్రసార మంత్రిత్వ శాఖకు ఇన్‌ఛార్జ్‌గా నియమితులయ్యారు.

ఇందిరా గాంధీ రాజకీయాలు మరియు ఇమేజ్ మేకింగ్ కళలో ప్రవీణులు అని నమ్మేవారు. ఇది 1965 ఇండో-పాకిస్తాన్ యుద్ధం సమయంలో జరిగిన ఒక సంఘటన ద్వారా ధృవీకరించబడింది. యుద్ధం జరుగుతున్నప్పుడు, ఇందిరా గాంధీ శ్రీనగర్‌కు హాలిడే ట్రిప్‌కి వెళ్లారు. ఆమె బస చేసిన హోటల్‌కు అతి సమీపంలోకి పాకిస్థానీ తిరుగుబాటుదారులు ప్రవేశించారని భద్రతా బలగాలు పదే పదే హెచ్చరించినప్పటికీ, గాంధీ కదలడానికి నిరాకరించారు. ఈ సంఘటన ఆమెను జాతీయ మరియు అంతర్జాతీయ మీడియా దృష్టిని ఆకర్షించింది.

భారత ప్రధానిగా మొదటి పర్యాయం

1966 జనవరి 11న లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి మరణించిన తర్వాత, తాష్కెంట్‌లో, ప్రధానమంత్రి యొక్క గౌరవనీయమైన సింహాసనం కోసం పోటీ ప్రారంభమైంది. చాలా తర్జనభర్జనల తర్వాత, ఇందిరను కాంగ్రెస్ హైకమాండ్ ప్రధానమంత్రి అభ్యర్థిగా ఎంపిక చేసింది, ఎందుకంటే ఆమెను సులభంగా తారుమారు చేయవచ్చని వారు భావించారు. 1966లో జరిగిన మధ్యంతర ఎన్నికలలో ఆమె పోటీ చేసి విజయం సాధించారు. ఎన్నికల తర్వాత, శ్రీమతి గాంధీ అసాధారణ రాజకీయ పరాక్రమాన్ని ప్రదర్శించి, కాంగ్రెస్ నాయకులను అధికారం నుండి తప్పించారు. ఆమె ప్రధానమంత్రిగా పనిచేసిన కొన్ని ముఖ్యమైన విజయాలు, ప్రివిలీ పర్స్‌ను మాజీ ప్రిన్స్లీ రాష్ట్రాల పాలకులకు రద్దు చేయడం మరియు నాలుగు ప్రీమియం చమురు కంపెనీలతో పాటు భారతదేశంలోని పద్నాలుగు అతిపెద్ద బ్యాంకులను 1969లో జాతీయం చేయడం వంటి ప్రతిపాదనలు. ఆమె దేశంలో ఆహార కొరత వైపు నిర్మాణాత్మక అడుగులు వేసింది మరియు 1974లో మొదటి భూగర్భ విస్ఫోటనంతో దేశాన్ని అణుయుగంలోకి నడిపించింది.

1971లో ఇండో-పాకిస్తాన్ యుద్ధం

1971 ఇండో-పాకిస్తాన్ యుద్ధం తూర్పు పాకిస్తాన్‌లో బంగ్లాదేశ్ విముక్తి యుద్ధం యొక్క ప్రత్యక్ష ప్రభావం, దీనిని పాకిస్తాన్ అధ్యక్షుడు యాహ్యా ఖాన్ ప్రారంభించిన సైనిక క్రూరత్వానికి వ్యతిరేకంగా ముజిబర్ రెహమాన్ నేతృత్వంలోని అవామీ లీగ్ తీసుకువచ్చింది. సైన్యం ప్రత్యేకంగా హిందూ మైనారిటీ జనాభాను లక్ష్యంగా చేసుకుంది మరియు దేశవ్యాప్తంగా దారుణమైన హింసకు పాల్పడింది. ఫలితంగా, సుమారు 10 మిలియన్ల తూర్పు పాకిస్తాన్ పౌరులు దేశం నుండి పారిపోయి భారతదేశంలో ఆశ్రయం పొందారు. అధిక శరణార్థుల పరిస్థితి పశ్చిమ పాకిస్తాన్‌కు వ్యతిరేకంగా అవామీ లీగ్ స్వాతంత్ర్య పోరాటానికి మద్దతు ఇవ్వడానికి ఇందిరా గాంధీని ప్రేరేపించింది. భారతదేశం లాజిస్టికల్ మద్దతును అందించింది మరియు పశ్చిమ పాకిస్తాన్‌పై పోరాడటానికి సైన్యాన్ని కూడా పంపింది. పాకిస్తానీ సాయుధ దళాల తూర్పు కమాండ్ లొంగుబాటు సాధనంపై సంతకం చేసిన తర్వాత, కొత్త దేశం బంగ్లాదేశ్ ఆవిర్భావానికి గుర్తుగా, యుద్ధం 16 డిసెంబర్ 1971న ఢాకాలో ముగిసింది. 1971లో పాకిస్తాన్‌తో జరిగిన యుద్ధంలో భారతదేశం సాధించిన విజయం, చాకచక్యమైన రాజకీయ నాయకురాలిగా ఇందిరా గాంధీకి ప్రజాదరణను పెంచింది.

ఎమర్జెన్సీ విధించడం

1975లో, ప్రతిపక్ష పార్టీలు మరియు సామాజిక కార్యకర్తలు ఇందిరా గాంధీ నేతృత్వంలోని కేంద్ర ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా పెరుగుతున్న ద్రవ్యోల్బణం, పేలవమైన ఆర్థిక స్థితి మరియు అడ్డుకోలేని అవినీతిపై సాధారణ ప్రదర్శనలు నిర్వహించారు. అదే సంవత్సరం, అలహాబాద్ హైకోర్టు గత ఎన్నికల సమయంలో ఇందిరాగాంధీ చట్టవిరుద్ధమైన పద్ధతులను ఉపయోగించారని మరియు ఇది ప్రస్తుత రాజకీయ మంటకు ఆజ్యం పోసింది. వెంటనే ఆమె సీటు ఖాళీ చేయాలని తీర్పు చెప్పింది. ప్రజల ఆందోళన, ఆగ్రహం తీవ్రరూపం దాల్చాయి. 1975 జూన్ 26న దేశంలో నెలకొన్న గందరగోళ రాజకీయ పరిస్థితుల కారణంగా శ్రీమతి గాంధీ రాజీనామాకు బదులు “ఎమర్జెన్సీ” ప్రకటించారు.

అత్యవసర పరిస్థితి సమయంలో, ఆమె రాజకీయ శత్రువులు ఖైదు చేయబడ్డారు, పౌరుల రాజ్యాంగ హక్కులు రద్దు చేయబడ్డాయి మరియు ప్రెస్ కఠినమైన సెన్సార్షిప్ కింద ఉంచబడింది. గాంధేయ సోషలిస్ట్, జయ ప్రకాష్ నారాయణ్ మరియు అతని మద్దతుదారులు భారతీయ సమాజాన్ని మార్చేందుకు ‘సంపూర్ణ అహింసా విప్లవం’లో విద్యార్థులు, రైతులు మరియు కార్మిక సంస్థలను ఏకం చేసేందుకు ప్రయత్నించారు. అనంతరం నారాయణ్‌ను అరెస్టు చేసి జైలుకు తరలించారు.

అధికారం నుండి పతనం మరియు ప్రతిపక్ష పాత్ర

అత్యవసర పరిస్థితి సమయంలో, ఆమె చిన్న కుమారుడు, సంజయ్ గాంధీ, పూర్తి అధికారంతో దేశాన్ని నడపడం ప్రారంభించాడు మరియు మురికివాడల నివాసాలను బలవంతంగా తొలగించాలని ఆదేశించాడు మరియు భారతదేశంలో పెరుగుతున్న జనాభాను అరికట్టడానికి ఉద్దేశించిన అత్యంత ప్రజాదరణ లేని బలవంతపు స్టెరిలైజేషన్ కార్యక్రమాన్ని ప్రారంభించాడు.

1977లో, తాను ప్రతిపక్షాలను మట్టికరిపిస్తానన్న నమ్మకంతో, ఇందిరా గాంధీ ఎన్నికలకు పిలుపునిచ్చారు. మొరార్జీ దేశాయ్ మరియు జై ప్రకాష్ నారాయణ్ నేతృత్వంలోని అభివృద్ధి చెందుతున్న జనతాదళ్ కూటమి ఆమెను ఓడించింది. గత లోక్‌సభలో 350 స్థానాలు గెలుచుకున్న కాంగ్రెస్‌ కేవలం 153 లోక్‌సభ స్థానాలను మాత్రమే గెలుచుకోగలిగింది.

భారతదేశ ప్రధానమంత్రిగా రెండవసారి

జనతాపార్టీ మిత్రపక్షాల్లో అంతంత మాత్రంగానే ఉండడంతో సభ్యులు అంతర్గత కలహాలతో బిజీగా ఉన్నారు. ఇందిరా గాంధీని పార్లమెంటు నుండి బహిష్కరించే ప్రయత్నంలో, జనతా ప్రభుత్వం ఆమెను అరెస్టు చేయాలని ఆదేశించింది. అయితే, ఈ వ్యూహం ఘోరంగా విఫలమైంది మరియు ఇందిరా గాంధీని కేవలం రెండేళ్ల క్రితం నిరంకుశంగా భావించిన ప్రజల నుండి సానుభూతిని పొందింది. 1980 ఎన్నికలలో, కాంగ్రెస్ అఖండ మెజారిటీతో తిరిగి అధికారంలోకి వచ్చింది మరియు ఇందిరా గాంధీ మరోసారి భారత ప్రధానిగా తిరిగి వచ్చారు. నిపుణులు కాంగ్రెస్ విజయాన్ని అసమర్థమైన మరియు అసమర్థమైన “జనతా పార్టీ” ఫలితంగా భావించారు.

ఆపరేషన్ బ్లూ స్టార్

సెప్టెంబరు 1981లో, “ఖలిస్థాన్” డిమాండ్ చేస్తున్న సిక్కు మిలిటెంట్ గ్రూప్ అమృత్‌సర్‌లోని స్వర్ణ దేవాలయం ప్రాంగణంలోకి ప్రవేశించింది. ఆలయ సముదాయంలో వేలాది మంది పౌరులు ఉన్నప్పటికీ, ఇందిరా గాంధీ ఆపరేషన్ బ్లూ స్టార్‌ను నిర్వహించడానికి పవిత్ర మందిరంలోకి ప్రవేశించాలని సైన్యాన్ని ఆదేశించింది. సైన్యం ట్యాంకులు మరియు ఫిరంగులతో సహా భారీ ఫిరంగిని ఆశ్రయించింది, ఇది తీవ్రవాద ముప్పును అణచివేయడానికి దారితీసినప్పటికీ, అమాయక పౌరుల ప్రాణాలను కూడా బలిగొంది. ఈ చర్య భారత రాజకీయ చరిత్రలో ఒక అపూర్వమైన విషాదంగా పరిగణించబడింది. దాడి ప్రభావం దేశంలో మతపరమైన ఉద్రిక్తతలను పెంచింది. అనేక మంది సిక్కులు సాయుధ మరియు పౌర పరిపాలనా కార్యాలయానికి రాజీనామా చేశారు మరియు నిరసనగా వారి ప్రభుత్వ అవార్డులను కూడా తిరిగి ఇచ్చారు. ఇందిరా గాంధీ రాజకీయ ప్రతిష్ట చాలా మసకబారింది.

31 అక్టోబర్ 1984న, ఇందిరా గాంధీ అంగరక్షకులు సత్వంత్ సింగ్ మరియు బియాంత్ సింగ్ న్యూఢిల్లీలోని సఫ్దర్‌జంగ్ రోడ్డులోని ఆమె నివాసం – 1లోని స్వర్ణ దేవాలయంపై దాడికి ప్రతీకారంగా ఇందిరా గాంధీపై తమ సేవా ఆయుధాల నుండి మొత్తం 31 బుల్లెట్లను ప్రయోగించారు మరియు ఆమె లొంగిపోయింది. ఆమె గాయాలు.

• చౌదరి చరణ్ సింగ్ జీవిత చరిత్ర,Biography of Chaudhary Charan Singh
• చౌదరి దేవి లాల్ జీవిత చరిత్ర,Biography of Chaudhary Devi Lal
• ఛత్రపతి శివాజీ జీవిత చరిత్ర
• జతీంద్ర నాథ్ ముఖర్జీ జీవిత చరిత్ర
• జయప్రకాష్ నారాయణ్ జీవిత చరిత్ర
• జయలలిత జయరామ్ జీవిత చరిత్ర
• జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ యొక్క పూర్తి జీవిత చరిత్ర,Complete Biography of Jawaharlal Nehru
• జస్వంత్ సింగ్ జీవిత చరిత్ర
• జార్జ్ ఫెర్నాండెజ్ జీవిత చరిత్ర
• జీవత్రామ్ భగవాన్‌దాస్ కృపలానీ జీవిత చరిత్ర,Biography of Jeevatram Bhagwandas Kripalani

Tags: indira gandhi,indira gandhi biography,biography of indira gandhi,indira gandhi speech,indira gandhi death,assassination of indira gandhi,indira gandhi documentary,indira gandhi biography in hindi,indira gandhi interview,indira gandhi husband,biography,indira gandhi killing video,history of indira gandhi,rahul gandhi,rajiv gandhi,who is indira gandhi,speech by indira gandhi,indira gandhi (politician),sanjay gandhi,indira gandhi telugu biography

Originally posted 2022-08-10 17:59:12.

• History & Society
• Science & Tech
• Biographies
• Animals & Nature
• Geography & Travel
• Arts & Culture
• Games & Quizzes
• On This Day
• One Good Fact
• New Articles
• Lifestyles & Social Issues
• Philosophy & Religion
• Politics, Law & Government
• World History
• Health & Medicine
• Browse Biographies
• Birds, Reptiles & Other Vertebrates
• Bugs, Mollusks & Other Invertebrates
• Environment
• Fossils & Geologic Time
• Entertainment & Pop Culture
• Sports & Recreation
• Visual Arts
• Demystified
• Image Galleries
• Infographics
• Top Questions
• Britannica Kids
• Saving Earth
• Space Next 50
• Student Center
• Introduction

Early life and rise to prominence

First period as prime minister, the emergency, fall from power and return to office.

• What role did the Indian National Congress play in the Indian independence movement?
• What policies have historically been supported by the Indian National Congress?
• Is the Indian National Congress’s Gandhi family related to Mahatma Gandhi?
• What is Jawaharlal Nehru known for?
• What were Jawaharlal Nehru’s accomplishments?

Indira Gandhi

Our editors will review what you’ve submitted and determine whether to revise the article.

• PMIndia - Smt. Indira Gandhi
• Cultural India - Leaders - Biography of Indira Gandhi
• IndiaNetzone - Biography of Indira Gandhi
• GlobalSecurity.org - Indira Gandhi
• Indira Gandhi - Children's Encyclopedia (Ages 8-11)
• Indira Gandhi - Student Encyclopedia (Ages 11 and up)
• Table Of Contents

Recent News

Indira Gandhi (born November 19, 1917, Allahabad, India—died October 31, 1984, New Delhi) was an Indian politician who was the first female prime minister of India , serving for three consecutive terms (1966–77) and a fourth term from 1980 until she was assassinated in 1984.

(Read Indira Gandhi’s 1975 Britannica essay on global underprivilege.)

Indira Nehru was the only child of Jawaharlal Nehru , who was one of the chief figures in India’s struggle to achieve independence from Britain , was a top leader of the powerful and long-dominant Indian National Congress (Congress Party), and was the first prime minister (1947–64) of independent India. Her grandfather Motilal Nehru was one of the pioneers of the independence movement and was a close associate of Mohandas (“Mahatma”) Gandhi . She attended , for one year each, Visva-Bharati University in Shantiniketan (now in Bolpur, West Bengal state) and then the University of Oxford in England . She joined the Congress Party in 1938.

In 1942 she married Feroze Gandhi (died 1960), a fellow member of the party. The couple had two children, Sanjay and Rajiv Gandhi . However, the two parents were estranged from each other for much of their marriage. Indira Gandhi’s mother, Kamala Nehru, had died in the mid-1930s, and thereafter the Nehrus’ daughter often acted as her father’s hostess for events and accompanied him on his travels.

The Congress Party came to power when her father took office in 1947, and Gandhi became a member of its working committee in 1955. In 1959 she was elected to the largely honorary post of party president. She was made a member of the Rajya Sabha (upper chamber of the Indian parliament) in 1964, and that same year Lal Bahadur Shastri —who had succeeded Nehru as prime minister—named her minister of information and broadcasting in his government.

On Shastri’s sudden death in January 1966, Gandhi was named leader of the Congress Party—and thus also became prime minister—in a compromise between the party’s right and left wings. Her leadership, however, came under continual challenge from the right wing of the party, led by former minister of finance Morarji Desai . She won a seat in the 1967 elections to the Lok Sabha (lower chamber of the Indian parliament), but the Congress Party managed to win only a slim majority of seats, and Gandhi had to accept Desai as deputy prime minister.

Tensions grew within the party, however, and in 1969 she was expelled from it by Desai and other members of the old guard. Undaunted, Gandhi, joined by a majority of party members, formed a new faction around her called the “New” Congress Party. In the 1971 Lok Sabha elections the New Congress group won a sweeping electoral victory over a coalition of conservative parties. Gandhi strongly supported East Pakistan (now Bangladesh ) in its secessionist conflict with Pakistan in late 1971, and India’s armed forces achieved a swift and decisive victory over Pakistan that led to the creation of Bangladesh. She became the first government leader to recognize the new country .

In March 1972, buoyed by the country’s success against Pakistan, Gandhi again led her New Congress Party group to landslide victories in a large number of elections to state legislative assemblies. Shortly afterward, however, Raj Narain, her defeated Socialist Party opponent from the 1971 national election, charged that she had violated the election laws in that contest. In June 1975 the High Court of Allahabad ruled against her, which meant that she would be deprived of her seat in the parliament and would be required to stay out of politics for six years. She appealed the ruling to the Supreme Court but did not receive a satisfactory response: she would be allowed to continue as prime minister, but the privileges she received as a member of parliament would be discontinued, and she would not be allowed to vote.

On June 25, 1975 Indian Pres. Fakhruddin Ali Ahmed declared a state of emergency throughout the country on Gandhi’s advice. A state of emergency had been declared on two previous occasions, both in times of war—during the 1962 war with China and the 1971 war that created Bangladesh. “The Emergency,” as the third occasion is referred to in India, lasted 21 months, during which Gandhi imprisoned her political opponents and assumed emergency powers . Many new laws were enacted that limited personal freedoms. Preventive detention laws were used to jail political figures such as Desai and Raj Narain and leaders such as Jayaprakash Narayan and George Fernandes, who had organized student movements and labor strikes. During that period, Gandhi also implemented several unpopular policies, including large-scale sterilization as a form of birth control . There was a widespread government crackdown on trade unions and workers’ rights, and a demolition drive in New Delhi displaced thousands. Police fired on civilian crowds on two occasions—a demolition at Delhi’s Turkman Gate in April 1976 and an anti-sterilization protest in Muzaffarnagar , Uttar Pradesh , in October that year; the death toll is disputed, but it is clear that many were killed.

• Aandhi (banned after release in 1975, cleared later)
• Kissa Kursi Ka (prints burnt, reshot and released in 1977)
• Nasbandi (banned after release, cleared later)
• Yamagola (1977)
• Yathra (1985)
• Hazaaron Khwaishein Aisi (2004)
• Midnight’s Children (banned after release in 2012)
• Indu Sarkar (2017, released with edits)
• Emergency (2024, unreleased, edits ordered)

The period was characterized by severe censorship of the press, which was largely critical of Gandhi’s assumption of emergency powers and the policies she implemented. Censorship extended to cultural depictions of the Emergency, and many films on the subject made at the time were banned by the government, including Aandhi (1975; “Storm”), Kissa Kursi Ka (1977; “Tale of a Throne”), and Nasbandi (1978; “Vasectomy”). The bans were revoked by later changes in regime. Some contemporary films have become controversial for their portrayals of the Emergency, including a 2012 adaptation of Salman Rushdie ’s book Midnight’s Children , which was banned after its release; Indu Sarkar (2017; “Indira’s Government”), which was released with edits and deletions ordered by the national film censor; and the 2024 film Emergency , which was to be released only after ordered edits had been made.

Public opposition to Gandhi’s two years of emergency rule was vehement and widespread, and, after it ended in early 1977, the released political rivals were determined to oust her and the New Congress Party from power. When long-postponed national parliamentary elections were held later in 1977, she and her party were soundly defeated, whereupon she left office. The Janata Party (precursor to the Bharatiya Janata Party ) took over the reins of government, with newly recruited member Desai as prime minister.

In early 1978 Gandhi and her supporters completed the split from the Congress Party by forming the Congress (I) Party—the “I” signifying Indira. She was briefly imprisoned (October 1977 and December 1978) on charges of official corruption. Despite those setbacks , she won a new seat in the Lok Sabha in November 1978, and her Congress (I) Party began to gather strength. Dissension within the ruling Janata Party led to the fall of its government in August 1979. When new elections for the Lok Sabha were held in January 1980, Gandhi and Congress (I) were swept back into power in a landslide victory. Her son Sanjay Gandhi, who had become her chief political adviser, also won a seat in the Lok Sabha. All legal cases against mother and son were withdrawn.

Sanjay Gandhi’s death in an airplane crash in June 1980 eliminated Indira Gandhi’s chosen successor from the political leadership of India. After his death, Indira Gandhi groomed her other son, Rajiv Gandhi , for the leadership of her party. She adhered to the quasi-socialist policies of industrial development begun by her father. In addition, she established closer relations with the Soviet Union , which she depended on for support in India’s long-standing conflict with Pakistan.

During the early 1980s Indira Gandhi was faced with threats to the political integrity of India. Several states sought a larger measure of independence from the central government, and Sikh separatists in Punjab state used violence to assert their demands for an autonomous state. In 1982 a large number of Sikhs, led by Sant Jarnail Singh Bhindranwale , occupied and fortified the Harmandir Sahib (Golden Temple) complex at Amritsar , the Sikhs’ holiest shrine. Tensions between the government and the Sikhs escalated, and in June 1984 Gandhi ordered Operation Blue Star in which the Indian army attacked and ousted the separatists from the complex. Some buildings in the shrine were badly damaged in the fighting, and more than 80 soldiers and hundreds of pilgrims died, according to government officials. However, Sikh estimates of the death toll were considerably higher, suggesting that the number of soldiers and civilians killed may have been in the thousands. Five months later Gandhi was killed in her garden in New Delhi in a fusillade of bullets fired by two of her own Sikh bodyguards in revenge for the attack in Amritsar. She was succeeded as prime minister by her son Rajiv Gandhi, who served until 1989.

Indira Gandhi

Date of Birth : 19 November 1917 

Place of Birth : Allahabad, Uttar Pradesh

Parents : Jawaharlal Nehru (father) and Kamala Nehru (mother)

Spouse : Feroze Gandhi

Children : Rajiv Gandhi and Sanjay Gandhi

Education : International School of Geneva, Vishwabharati University, Shantiniketan; Somerville College, Oxford

Association : Indian National Congress

Movement : Indian Independence Movement

Political Ideology : Right winged, Liberal

Religious views : Hinduism

Publications : My Truth (1980), Eternal India (1981)

Passed Away : 31 October 1984

Memorial : Shakti Sthal, New Delhi

Indira Gandhi was an Indian politician and the only female Prime Minister of the country. Born in the famous Nehru family, she was perhaps destined for an illustrious political career. She served as Prime Minister from 1966 to 1977 and from 1980 until her assassination in 1984. As Prime Minister, Indira was known for centralisation of power and political ruthlessness. Her political career was littered with controversies as well as allegations of highhandedness, corruption and nepotism. She clamped a state of emergency in India from 1975 to 1977. She was also criticized for carrying out the Operation Blue-Star in Punjab that eventually scripted her assassination on 31 October 1984. Indira Gandhi left behind her a lasting political legacy and her family became one of the most prominent political names in India.

Childhood & Early Life

Indira Gandhi was born Indira Nehru on 19 November, 1917, in Allahabad to Kamala and Jawaharlal Nehru. Indira's father, Jawaharlal was a well-educated lawyer and an active member of the Indian Independence Movement. She passed her Metric from Pune University and went to Shantiniketan in West Bengal. She later went on to study in Switzerland and Oxford University in London. Indira then stayed for a few months in Switzerland with her ailing mother. In 1936, after her mother, Kamala Nehru succumbed to tuberculosis, she returned to India. At the time of Kamala's death, Jawaharlal Nehru, was languishing in Indian jails.

Marriage & Family Life

In 1941, despite his father's objections, she married Feroze Gandhi. In 1944, Indira gave birth to Rajiv Gandhi followed two years later by Sanjay Gandhi. During the 1951-52 Parliamentary Elections, Indira Gandhi handled the campaigns of her husband, Feroze, who was contesting from Rae Bareli, Uttar Pradesh. After being elected an MP, Feroze opted to live in a separate house in Delhi.

Feroze soon became a prominent force against the corruption in the Nehru led government. He exposed a major scandal involving prominent insurance companies and the Finance Minister T.T. Krishnamachari. The Finance Minister was considered to be a close aide of Prime Minister Jawaharlal Nehru. Feroze had emerged as a noted figure in the country's political circle. He, with a small coterie of supporters and advisors continued to challenge the Central government. On 8 September 1960, Feroze died after a major cardiac arrest.

Political Career

Early Entry into Politics

Since the Nehru family was the centre of national political activity, Indira Gandhi was exposed to politics from a young age. A leader like Mahatma Gandhi was among the frequent visitors to the Nehru house in Allahabad. After his return to the country, Indira showed keen interest in the national movement. She also became a member of the Indian National Congress. Here, she met Feroze Gandhi, a journalist and key member of the Youth Congress - the youth wing of the Congress Party. After independence, Indira Gandhi's father Jawaharlal Nehru became the first Prime Minister of India. Indira Gandhi decided to shift to Delhi to assist his father. Her two sons remained with her but Feroze decided to stay back in Allahabad. He was working as an editor of ‘The National Herald’ newspaper founded by Motilal Nehru.

Indira as Congress President

In 1959, Indira Gandhi was elected as the President of the Indian National Congress Party. She was one of the political advisors of Jawaharlal Nehru. After the death of Jawaharlal Nehru on 27 May 1964, Indira Gandhi decided to contest elections and eventually got elected. She was appointed as in-charge of the Information and Broadcasting Ministry under Prime Minister Lal Bahadur Shastri

It was believed that Indira Gandhi was adept at the art of politics and image-making. This is corroborated by an event that took place during the Indo-Pakistani War of 1965. While the war was on, Indira Gandhi went on a holiday trip to Srinagar. Despite repeated warnings by the security forces that Pakistani insurgents had entered very close to the hotel she was staying, Gandhi refused to move. The incident fetched her huge national and international media attention.

First Term as Prime Minister of India

Following the death of Lal Bahadur Shastri on 11 January 1966, in Tashkent, the race to the coveted throne of the Prime Minister began. After much deliberation, Indira was chosen as the Prime Ministerial candidate by the Congress high command solely because they presumed that she could be easily manipulated. She contested and emerged victorious during the interim elections of 1966. Post-election, Mrs. Gandhi showed extraordinary political prowess and elbowed the Congress stalwarts out of power. Some of the most notable achievements of her stint as PM were proposals for the abolition of Privy Purse to former rulers of the Princely states and the 1969 nationalization of the fourteen largest banks in India along with four premium oil companies. She took constructive steps towards food shortage of the country and led the country into the nuclear age with its first underground detonation in 1974.

Indo-Pakistan War in 1971

The 1971 Indo-Pakistan war was the direct after-effect of the Bangladesh Liberation War in East Pakistan, which was brought by the Awami League led by Mujibar Rahman against the military brutality launched by the Pakistan President Yahya Khan. The military specifically targeted the Hindu minority population and committed atrocious acts of torture throughout the country. As a result, about 10 million East Pakistani citizens fled the country and sought refuge in India. The overwhelming refugee situation prompted Indira Gandhi to support Awami League’s struggle for freedom against West Pakistan. India provided logistical support and also sent troops to fight against West Pakistan. The war concluded on 16 December 1971 in Dhaka, after the Eastern Command of the Pakistani Armed Forces signed the Instrument of Surrender and that marked the birth of the new nation of Bangladesh. India's triumph in the war of 1971 against Pakistan enhanced the popularity of Indira Gandhi as a shrewd political leader.

Imposition of Emergency

In 1975, the Opposition parties and social activists staged regular demonstrations against the Indira Gandhi-led Central government over rising inflation, the poor state of economy and unchecked corruption. The same year, Allahabad High Court ruled that Indira Gandhi had used illegal practices during the last election and this added fuel to the existing political fire. The verdict ordered her to vacate her seat, immediately. The agitation and anger of the people intensified. Mrs. Gandhi instead of resigning declared "an emergency, due to the turbulent political situation in the country" on 26 June, 1975.

During the state of emergency, her political foes were imprisoned, constitutional rights of the citizens were abrogated, and the press was placed under strict censorship. The Gandhian socialist, Jaya Prakash Narayan and his supporters sought to unify students, peasants and labor organizations in a 'Total non-violent Revolution' to transform Indian society. Narayan was later arrested and jailed.

Fall from Power and Role as Opposition

During the state of emergency, her younger son, Sanjay Gandhi, began to run the country with full-authority and ordered forceful removal of slum dwellings, and started a highly unpopular forced sterilization program, which was aimed at curbing India's growing population.

In 1977, confident that she has snuffed the opposition, Indira Gandhi called for elections. She was thrashed by the emerging Janata Dal combine, led by Morarji Desai and Jai Prakash Narayan. Congress managed to win only 153 Lok Sabha seats, as compared to 350 seats it had grabbed in the previous Lok Sabha. 

Second Term as Prime Minister of India

With so little in common among the allies of the Janata Party, the members were busy in internal strife. In an effort to expel Indira Gandhi from the Parliament, the Janata government ordered to arrest her. However, the strategy failed disastrously and gained Indira Gandhi sympathy from the people who had considered her as an autocrat just two years back. In the 1980 elections, Congress returned to power with a landslide majority and Indira Gandhi returned as Prime Minister of India once again. Experts viewed the victory of the Congress as a result of inefficient and ineffective "Janata Party".

Operation Blue Star 

In September 1981, a Sikh militant group demanding "Khalistan" entered into the premises of the Golden Temple, Amritsar. Despite the presence of thousands of civilians in the Temple complex, Indira Gandhi ordered the Army to barge into the holy shrine to carry out Operation Blue Star. The army resorted to heavy artillery including tanks and cannons which although led to subduing of the militant threat, also claimed lives of innocent civilians. The act was viewed as an unparalleled tragedy in the Indian political history. The impact of the onslaught increased the communal tensions in the country. Many Sikhs resigned from the armed and civil administrative office and also returned their government awards in protest. Indira Gandhi’s political image was tarnished heavily.

Assassination

On 31 October 1984, Indira Gandhi's bodyguards, Satwant Singh and Beant Singh fired a total of 31 bullets on Indira Gandhi from their service weapons as a revenge of the Golden Temple assault at her residence - 1, Safdarjung Road in New Delhi and she succumbed to her injuries.

IC 814 hijack: A 3-foot platform at airport allows Nepal to save face, meet India’s security demands

In Nepal, high demand for a fern found deep in the jungles is driving human-tiger conflict

The Gates Foundation has a huge impact on global healthcare, but is it too influential for comfort?

Visa-free destinations, Bollywood inspiration: Indians are travelling abroad in record numbers

Sitaram Yechury, veteran Communist Party of India (Marxist) leader, dies at 72

UK court awards payout to Indian nurse for unpaid wages, harassment

‘Bench Life’ review: Vaibhav is the star employee in an otherwise middling office drama

The important difference between a cardiac arrest and a heart attack

‘Tanaav 2’ review: Truncated season leaves us hanging

‘Masala’ revisited: Why the cult cosmic comedy has retained its kick three decades later

Five biographies through which to revisit the strange life and times of Indira Gandhi

November 19 marked her 99th birth anniversary..

Had she lived, Indira Gandhi would have turned 99 on November 19, 2016. That was the age to which her long-standing rival and former colleague, Morarji Desai, lived.

Indira was born in 1917, exactly a year after her father Jawahar Lal Nehru met Mohandas Karamchand Gandhi for the very first time, and several months after the Russian Revolution swept aside the old Tsarist order and led to the eventual rise of the Soviet Union. Nehru makes the latter connection in a letter to Indira on her thirteenth birthday, holding it out to her as a happy portend throughout her childhood. It is perhaps only fitting that the Soviet Union was to be Indira Gandhi’s most loyal ally, despite her avowed non-alignment.

Everything about her gives rise to fierce passions. There are those who declare unequivocally that she was the finest Prime Minister of India – and that one needs only look at Bangladesh for proof. There are others who hotly dispute this, stating the exact opposite, holding her responsible for rupturing the fabric of Indian democracy in the Emergency years. There are those who laud her secular politics, and those who revile her mismanagement of the Punjab situation, especially her decision to send tanks into the Golden Temple.

Five minutes and a quick hashtag search on twitter today will reveal to you the persistence of this polarisation. This strobe-lit drama of extreme positions is apt for social media, perhaps. But for those who do not wish to measure life in Prufrockian coffee spoons, what is of interest is precisely that which is invariably elided over in bang-smash assessments: the minor details of the long years. The chiaroscuro of light and shadow that, twinned in biographical material and news stories, tell the story of India too. Perhaps this is the reason why so many and such various writers have chosen to write about her life – for it was a heady mix of enigma and drama.

Out of the many biographies of Indira Gandhi, we have picked out five that matter:

Indira Gandhi: A Biography , Pupul Jaykar, 1988

Cultural activist and life-long crusader for Indian handicrafts, Pupul Jaykar was a close friend of Indira Gandhi’s – they met in their teens – and her intimate biography is filled with wonderful anecdotes and moving accounts of Indira Gandhi’s encounters with common people in the course of her travels across the country. It draws from her many recorded interviews with people who’d lived through these interesting times: RN Kao, the grand old spymaster of India; LK Jha, Cabinet Secretary and Ambassador to the United States during the historic war of liberation in Bangladesh; Ganga Saran Sinha, close associate of Jayprakash Narayan; Siddhartha Shankar Ray, Chief Minister of West Bengal; and countless others. She also records rare stories of Indira’s interactions with Jiddu Krishnamurti during the Emergency years.

“I was to visit Varanasi in August [1976] and went to see Indira to ask if there was anything I could do. I found her agitated, reports had reached her of attempts to beautify Varanasi. ‘The city needs cleaning up,’ she said, ‘but to beautify Varanasi has ominous overtones.’ She asked me to speak to the Commissioner and attempt to discover what was happening to the city. ... As we walked along the lane, the Commissioner said casually that the Governor desired to drive by car to Vishwanathji. I expressed surprise. ‘You cannot take a car through this lane,’ I said. ‘We are broadening the lane,’ he said. ‘How?’ He said, ‘We will break down the walls of some of these houses and pave the road so that a car can go through.’ ‘How can you break down seventeenth-eighteen century buildings?’ I enquired in horror. ‘These stones are many centuries old.’ ~~~ We drove to Kamacha, the road which was being ‘beautified’. Kamacha looked as if a bomb had fallen on it. A bulldozer stood to one side, with two eyes painted on the front. It had finished its task of beautification. It had bulldozed, cut through the front of houses leaving sitting-rooms with half the floor space cut away; rooms were open to the road, verandas smashed. Any impediment that came in the way of broadening the road had been removed. The map used to determine what was an encroachment was dated 1920. In the eyes of the authorities, in a city of exploding population, no fresh housing was needed or had been authorised after 1920 and every house built after that was an encroachment.” ~~~ By now the furious owners of the buildings surrounded me and insisted on giving me photographs of the site, to show the Prime Minister. I was shaken and on my return to Delhi went immediately to see Indira Gandhi. I told her what I had seen, what the Commissioner had told me and handed over the photographs. She hit the ceiling. I had never seen her so angry; she picked up the telephone and asked her Special Assistant, RK Dhawan, to put her through Narayan Dutt Tiwari, then Chief Minister of Uttar Pradesh. She exploded when she spoke to him. Did he know what was happening in Varanasi? She said she had seen the photographs and would he come immediately to Delhi to see her. She put down the phone, put her hands to her face and said, ‘What is happening in this country? No one seems to tell me.’ There was utter despair and sorrow in her voice. ‘Do you think they would have really broken down Vishwanath Gali? She was aware of the gravity and consequences of such an act.    — From Chapter Four, Part VI (1975 to 1977)

Indira Gandhi: Return of The Red Rose (1966); That Woman: Her Seven Years in Power (1973); Indira Gandhi: The Last Post (1985), Khwaja Ahmad Abbas

The immensely popular novelist, film-writer and columnist Khwaja Ahmad Abbas wrote the very first biography of Indira Gandhi, Return of the Red Rose , which was dashed off in three months after she became the Prime Minister of India in 1966. The title refers to the slogans that greeted Mrs Gandhi when she disembarked from her car in front of Gate No. 1 of Parliament House, on her way to the Central Hall where votes were being cast to pick her or Morarji Desai as the next Prime Minister of India, after the death of Lal Bahadur Shastri. Indira Gandhi had pinned a Nehruvian red rose to her brown Kashmiri shawl, seeing which the crowds began to chorus loudly, ‘Lal Gulaab Zindabad!’

The second volume draws its name from Yahya Khan’s dismissal of Indira Gandhi (“That Woman!”) before her dismissal of him, as it were, while The Last Post begins with her assassination, records the spiralling riots against the Sikhs in Delhi, and then goes back in time to trace the last few years of her leadership, ending with an interview with Rajiv Gandhi, the young Prime Minister in the present.

Abbas’s narrative is jaunty and anecdotal, both rooted and lofty, in a uniquely Indian way, allowing our innate oral tradition to inform the telling of every story, whether serious, comic or heroic. It is very different from the other biographies; and therein lies its charm.

“It was spring-time in Kashmir, and the flowers were all out to greet the couple [Feroze and Indira] on their honeymoon. They were as happy as any newly-wedded couple has ever been, but even in that time of bliss they could not forget the lonely man in Anand Bhawan who was sweltering in the heat of the plains to prepare the country for the final struggle. From Gulmarg they sent a jointly signed telegram: WISH WE COULD SEND YOU SOME COOL BREEZE FROM HERE.          He must have been touched by their affectionate concern but Jawaharlal summoned his celebrated and subtle sense of humour to promptly send the telegraphic reply. THANKS. BUT YOU HAVE NO MANGOES.” — From "Honeymoon Behind Bars", "Return of The Red Rose"

Indira: The Life of Indira Nehru Gandhi , Katherine Frank (2001)

A serious, rigorously researched book written by a professional biographer, Katherine Frank’s Indira is exquisitely detailed, and recreates Indira Gandhi’s life with a meticulous eye. While the other four biographers listed here had all known Mrs Gandhi, the person, with some degree of familiarity, Frank neither knew her nor lived in India when she was the prime minister.

Instead, liberated by this, perhaps, she recreates the life and times of Indira Gandhi through deep and sustained research – over six years, in India and England – and the degree of remove provides a certain freshness to her work. However, the Western slant also means that there are certain things that do not sit well with Frank’s own assessment of Indira Gandhi – her later religiosity, for instance, seems to contradict her secularism – and Frank seems a bit embarrassed by it. And yet, as Indians know, an embracing of Hindu rituals can co-exist with a secular practice in public life.

(Ideally, reading Jaykar and Frank together should take care of that problem completely!)

“Indira was actually in Calcutta, addressing a huge rally of half-a-million people at the Calcutta Brigade Grounds, when the Pakistani planes made their raid. Just as she was saying, ‘India stands for peace. But if a war is thrust on us we are prepared to fight, for the issues involved are our ideals as much as our security,’ an aide rushed to the podium and handed her a slip of paper on which was scrawled the news of the Pakistani attack. She made no announcement, but hurriedly wound up her talk. Privately, she said to those with her, ‘Thank god, they’ve attacked us.’ She had not wanted to be seen as the aggressor, but had approved General Manekshaw’s secret plan to strike the next day. Now Indira’s strategy of deferred action and her exquisite sense of timing had been vindicated. That evening Indira flew back to Delhi, encircled by an escort of Indian air force planes. When they approached Delhi, there was nothing but darkness below: the capital was shrouded in a blackout. Indira went directly to her office in Parliament’s South Block and called an emergency meeting of the Cabinet. Then she met leaders of the opposition…The next morning she told the Lok Sabha: For over nine months the military regime of West Pakistan has barbarously trampled upon freedom and basic human rights in Bangladesh. The army of occupation has committed heinous crimes unmatched for their vindictive ferocity. Many millions have been uprooted, ten millions have been pushed into our country. We repeatedly drew the attention of the world to this annihilation of a whole people, to this menace to our security…West Pakistan has escalated and enlarged the aggression against Bangladesh into full war against India.” — From “Seeing Red”

Indira Gandhi: Tryst With Power , Nayantara Sahgal (1982)

Perhaps the least sympathetic of all these biographies is the one by Indira Gandhi’s cousin, the award-winning writer Nayantara Sahgal.

Sahgal’s is an interesting perspective. As a writer, an outsider to the system, someone whose job is to critique the establishment anyway, she can retain the purity of the Nehruvian idealism, and use that filter to take a hard look at her cousin’s years in hard core politics. An admirer of Jayprakash Narayan, Nayantara Sahgal captures the revolutionary eddies surrounding Indira’s “centre”, the student movements, the trade union struggles – and her sympathy is clearly on the side of the “outsiders”.

The relationship between Sehgal’s mother Vijayalakshmi Pandit and Indira’s mother Kamala Nehru had always been strained, and in spite of the many hours Indira spent with her aunt and her family, she never really forgot the tensions of her childhood. She carried her mother’s wound deep inside her, and it invariably cast a long unfortunate shadow on her relationship with Pandit, especially after Nehru’s death. Sahgal’s prism is edged with this aspect too.

“India’s leader, from 1966 to 1977, had been a woman whose childhood, education and family tradition had provided her with unusual opportunities for training in democratic ideals, yet whose own temperament had apparently never felt entirely comfortable with this inheritance. The stages of her career as prime minister made it plain she was not a democrat in practice. She firmly believed in her own indispensability. Concessions, compromise and discussion signified weakness to her, and opposition jarred and angered her. She needed the constant assurance of acceptance and loyalty to feel secure...Democracy was not Mrs Gandhi’s style, but it remained an insistent craving.” — From “Why Mrs Gandhi Called an Election”

Mrs Gandhi , Dom Moraes (1980)

The poet Dom Moraes’s father, the journalist and newspaper editor Frank Moraes, had written a rather delightful biography of Jawaharlal Nehru. It was almost to keep up with the eccentricity of the idea that two generations would write biographies of two generations that Dom Moraes, brilliant writer and, sometimes, almost insufferable Anglophile, attempted to write Mrs Gandhi . It is an eminently readable book, enlivened by a poet’s whimsy. (Dom Moraes was married to Leela Naidu at the time, and often it was she who translated his “mumbled” questions to Mrs G.)

“I had an extraordinary lunch, in 1975, in the palace where Mountbatten had once presided over the partition of India. The hostess was Mrs Gandhi, and the occasion was in honour of Prince Charles. In the garden of the presidential palace, filled with roses and trees, the guests lined up before lunch while Mrs Gandhi introduced the royal party to them. That is, she introduced Charles, and the Duke and the Duchess of Gloucester, but for some reason she omitted to introduce Mountbatten. He wandered along, behind the rest, explaining to everyone, ‘My name is Mountbatten,’ and, ‘waving his hand around the lawns, ‘and I had those trees planted.’ ~~~ After lunch, the Gloucesters shot off. I needed to see Mrs Gandhi, so, as she was saying goodbye to Prince Charles, I hovered around. The Prince having departed, I asked her for an appointment. ‘Yes, yes,’ she said. ‘Tomorrow. Phone my secretary.’ Her normally impassive face displayed some irritation. ‘Where?’ she asked, ‘are the Gloucesters? Weren’t you sitting with them?’ I said yes, but I thought they had left. ...Mrs Gandhi turned back to me and she was obviously furious. ‘They didn’t even say goodbye,’ she told me. ‘Don’t they know I am the Prime Minister of India?’” — From "Prince Consort"

Devapriya Roy is the author of two novels, one long-dragged-out-and-nearly-abandoned PhD thesis on the Natyashastra , and most recently of The Heat and Dust Project: The Broke Couple’s Guide to Bharat , which she co-wrote with husband Saurav Jha.

• Indira Gandhi
• Autobiographies

Ask the publishers to restore access to 500,000+ books.

Internet Archive Audio

• This Just In
• Grateful Dead
• Old Time Radio
• 78 RPMs and Cylinder Recordings
• Audio Books & Poetry
• Computers, Technology and Science
• Music, Arts & Culture
• News & Public Affairs
• Spirituality & Religion
• Radio News Archive

• Flickr Commons
• Occupy Wall Street Flickr
• NASA Images
• Solar System Collection
• Ames Research Center

• All Software
• Old School Emulation
• MS-DOS Games
• Historical Software
• Classic PC Games
• Software Library
• Kodi Archive and Support File
• Vintage Software
• CD-ROM Software
• CD-ROM Software Library
• Software Sites
• Tucows Software Library
• Shareware CD-ROMs
• Software Capsules Compilation
• CD-ROM Images
• ZX Spectrum
• DOOM Level CD

• Smithsonian Libraries
• FEDLINK (US)
• Lincoln Collection
• American Libraries
• Canadian Libraries
• Universal Library
• Project Gutenberg
• Children's Library
• Biodiversity Heritage Library
• Books by Language
• Additional Collections

• Prelinger Archives
• Democracy Now!
• Occupy Wall Street
• TV NSA Clip Library
• Animation & Cartoons
• Arts & Music
• Computers & Technology
• Cultural & Academic Films
• Ephemeral Films
• Sports Videos
• Videogame Videos
• Youth Media

Search the history of over 866 billion web pages on the Internet.

Mobile Apps

• Wayback Machine (iOS)
• Wayback Machine (Android)

Browser Extensions

Archive-it subscription.

• Explore the Collections
• Build Collections

Save Page Now

Capture a web page as it appears now for use as a trusted citation in the future.

Please enter a valid web address

• Donate Donate icon An illustration of a heart shape

Indira Gandhi, a biography

Bookreader item preview, share or embed this item, flag this item for.

• Graphic Violence
• Explicit Sexual Content
• Hate Speech
• Misinformation/Disinformation
• Marketing/Phishing/Advertising
• Misleading/Inaccurate/Missing Metadata

plus-circle Add Review comment Reviews

174 Previews

DOWNLOAD OPTIONS

No suitable files to display here.

PDF access not available for this item.

IN COLLECTIONS

Uploaded by station64.cebu on September 1, 2023

SIMILAR ITEMS (based on metadata)

Jawaharlal Nehru

(1889-1964)

Who Was Jawaharlal Nehru?

Jawaharlal Nehru joined the Indian National Congress and joined Indian Nationalist leader Mahatma Gandhi’s independence movement. In 1947, Pakistan was created as a new, independent country for Muslims. The British withdrew and Nehru became independent India’s first prime minister.

Nehru was born in Allahabad, India in 1889. His father was a renowned lawyer and one of Mahatma Gandhi's notable lieutenants. A series of English governesses and tutors educated Nehru at home until he was 16. He continued his education in England, first at the Harrow School and then at Trinity College, Cambridge, where he earned an honors degree in natural science. He later studied law at the Inner Temple in London before returning home to India in 1912 and practicing law for several years. Four years later, Nehru married Kamala Kaul; their only child, Indira Priyadarshini, was born in 1917. Like her father, Indira would later serve as prime minister of India under her married name: Indira Gandhi . A family of high achievers, one of Nehru's sisters, Vijaya Lakshmi Pandit, later became the first woman president of the UN General Assembly.

Entering Politics

In 1919, while traveling on a train, Nehru overheard British Brigadier-General Reginald Dyer gloating over the Jallianwala Bagh massacre. The massacre, also known as the Massacre of Amritsar, was an incident in which 379 people were killed and at least 1,200 wounded when the British military stationed there continuously fired for ten minutes on a crowd of unarmed Indians. Upon hearing Dyer’s words, Nehru vowed to fight the British. The incident changed the course of his life.

This period in Indian history was marked by a wave of nationalist activity and governmental repression. Nehru joined the Indian National Congress, one of India's two major political parties. Nehru was deeply influenced by the party's leader, Gandhi. It was Gandhi's insistence on action to bring about change and greater autonomy from the British that sparked Nehru's interest the most.

The British didn't give in easily to Indian demands for freedom, and in late 1921, the Congress Party's central leaders and workers were banned from operating in some provinces. Nehru went to prison for the first time as the ban took effect; over the next 24 years, he was to serve a total of nine sentences, adding up to more than nine years in jail. Always leaning to the left politically, Nehru studied Marxism while imprisoned. Though he found himself interested in the philosophy but repelled by some of its methods, from then on the backdrop of Nehru's economic thinking was Marxist, adjusted as necessary to Indian conditions.

Marching Toward Indian Independence

In 1928, after years of struggle on behalf of Indian emancipation, Nehru was named president of the Indian National Congress. (In fact, hoping that Nehru would attract India's youth to the party, Gandhi had engineered Nehru's rise.) The next year, Nehru led the historic session at Lahore that proclaimed complete independence as India's political goal. November 1930 saw the start of the Round Table Conferences, which convened in London and hosted British and Indian officials working toward a plan of eventual independence.

After his father's death in 1931, Nehru became more embedded in the workings of the Congress Party and became closer to Gandhi, attending the signing of the Gandhi-Irwin pact. Signed in March 1931 by Gandhi and the British viceroy Lord Irwin, the pact declared a truce between the British and India's independence movement. The British agreed to free all political prisoners and Gandhi agreed to end the civil disobedience movement he had been coordinating for years.

Unfortunately, the pact did not instantly usher in a peaceful climate in British-controlled India, and both Nehru and Gandhi were jailed in early 1932 on charges of attempting to mount another civil disobedience movement. Neither man attended the third Round Table Conference. (Gandhi was jailed soon after his return as the sole Indian representative attending the second Round Table Conference.) The third and final conference did, however, result in the Government of India Act of 1935, giving the Indian provinces a system of autonomous government in which elections would be held to name provincial leaders. By the time the 1935 act was signed into law, Indians began to see Nehru as the natural heir to Gandhi, who didn’t designate Nehru as his political successor until the early 1940s. Gandhi said in January 1941, "[Jawaharlal Nehru and I] had differences from the time we became co-workers and yet I have said for some years and say so now that ... Jawaharlal will be my successor."

World War II

At the outbreak of World War II in September 1939, British viceroy Lord Linlithgow committed India to the war effort without consulting the now-autonomous provincial ministries. In response, the Congress Party withdrew its representatives from the provinces and Gandhi staged a limited civil disobedience movement in which he and Nehru were jailed yet again.

Nehru spent a little over a year in jail and was released with other Congress prisoners three days before Pearl Harbor was bombed by the Japanese. When Japanese troops soon moved near the borders of India in the spring of 1942, the British government decided to enlist India to combat this new threat, but Gandhi, who still essentially had the reins of the movement, would accept nothing less than independence and called on the British to leave India. Nehru reluctantly joined Gandhi in his hardline stance and the pair were again arrested and jailed, this time for nearly three years.

By 1947, within two years of Nehru's release, simmering animosity had reached a fever pitch between the Congress Party and the Muslim League, who had always wanted more power in a free India. The last British viceroy, Louis Mountbatten, was charged with finalizing the British roadmap for withdrawal with a plan for a unified India. Despite his reservations, Nehru acquiesced to Mountbatten and the Muslim League's plan to divide India, and in August 1947, Pakistan was created—the new country Muslim and India predominantly Hindu. The British withdrew and Nehru became independent India’s first prime minister.

The First Prime Minister of Independent India

Domestic policy.

The importance of Nehru in the context of Indian history can be distilled to the following points: he imparted modern values and thought, stressed secularism, insisted upon the basic unity of India, and, in the face of ethnic and religious diversity, carried India into the modern age of scientific innovation and technological progress. He also prompted social concern for the marginalized and poor and respect for democratic values.

Nehru was especially proud to reform the antiquated Hindu civil code. Finally, Hindu widows could enjoy equality with men in matters of inheritance and property. Nehru also changed Hindu law to criminalize caste discrimination.

Nehru's administration established many Indian institutions of higher learning, including the All India Institute of Medical Sciences, the Indian Institutes of Technology, and the National Institutes of Technology, and guaranteed in his five-year plans free and compulsory primary education to all of India's children.

National Security and International Policy

The Kashmir region—which was claimed by both India and Pakistan—was a perennial problem throughout Nehru's leadership, and his cautious efforts to settle the dispute ultimately failed, resulting in Pakistan making an unsuccessful attempt to seize Kashmir by force in 1948. The region has remained in dispute into the 21st century.

Internationally, starting in the late 1940s, both the United States and the U.S.S.R. began seeking out India as an ally in the Cold War, but Nehru led efforts toward a "nonalignment policy," by which India and other nations wouldn’t feel the need to tie themselves to either dueling country to thrive. To this end, Nehru co-founded the Non-Aligned Movement of nations professing neutrality.

Recognizing the People's Republic of China soon after its founding, and as a strong supporter of the United Nations, Nehru argued for China’s inclusion in the UN and sought to establish warm and friendly relations with the neighboring country. His pacifist and inclusive policies with respect to China came undone when border disputes led to the Sino-Indian war in 1962, which ended when China declared a ceasefire on November 20, 1962, and announced its withdrawal from the disputed area in the Himalayas.

Nehru's four pillars of domestic policies were democracy, socialism, unity, and secularism, and he largely succeeded in maintaining a strong foundation of all four during his tenure as president. While serving his country, he enjoyed iconic status and was widely admired internationally for his idealism and statesmanship. His birthday, November 14, is celebrated in India as Baal Divas ("Children's Day") in recognition of his lifelong passion and work on behalf of children and young people.

Nehru's only child, Indira, served as India's prime minister from 1966 to 1977 and from 1980 to 1984 when she was assassinated. Her son, Rajiv Gandhi, was prime minister from 1984 to 1989, when he was also assassinated.

QUICK FACTS

• Name: Jawaharlal Nehru
• Birth Year: 1889
• Birth date: November 14, 1889
• Birth City: Allahabad
• Birth Country: India
• Gender: Male
• Best Known For: Jawaharlal Nehru, Indira Gandhi’s father, was a leader of India’s nationalist movement and became India’s first prime minister after its independence.
• Civil Rights
• World Politics
• War and Militaries
• Astrological Sign: Scorpio
• Trinity College
• Nacionalities
• Death Year: 1964
• Death date: May 27, 1964
• Death City: New Delhi
• Death Country: India

We strive for accuracy and fairness.If you see something that doesn't look right, contact us !

CITATION INFORMATION

• Article Title: Jawaharlal Nehru Biography
• Author: Biography.com Editors
• Website Name: The Biography.com website
• Url: https://www.biography.com/political-figure/jawaharlal-nehru
• Access Date:
• Publisher: A&E; Television Networks
• Last Updated: April 20, 2021
• Original Published Date: April 3, 2014

Famous Political Figures

Ronald Reagan

How Ronald Reagan Went from Movies to Politics

Mark Antony

Julius Caesar

Kamala Harris

Get to Know Kamala Harris' 2 Stepchildren

What Is Vice President Kamala Harris’ Religion?

Teddy Roosevelt’s Stolen Watch Recovered by FBI

Franklin D. Roosevelt

The Founding Fathers: What Were They Really Like?